Ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι πτωχοῖς.
Λέγει οὖν εἶς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι,
Διὰ τί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδὁθη πτωχοῖς;
Εἶπε δὲ τοῦτο, οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾿ ὅτι κλέπτης ᾖν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε, καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν.
Γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς Τί κόπους παρὲχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ.
Πὰντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, καὶ ὅταν θέλητε, δύνασθε αὐτοὺς εὖ ποιῆσαι· ὲμὲ δè οὐ πάντοτε ἔχετε.
Ὁ εἶχεν αὕτη, ἐποίησε· προέλαβε μυρίσαι μου τὸ σῶμα εἰς τὸν ἐνταφιασμόν.
Ин. XII, 3. И дом наполнился благоуханием от мvра.
Мф. XXVI, 8. Увидав это, ученики его вознегодовали и говорили: к чему такая трата?
И вся горница наполнилась духом хорошим от масла.
И ученикам не полюбилось это, и стали они говорить между собою: и зачем такая пропажа дорогого масла задаром.
9. Ибо можно было бы продать это мvро за большую цену и дать нищим.
Можно бы это масло задорого продать и раздать нищим.
Ин. XII, 4. Тогда один из учеников его, Иуда Симонов Искариот, который хотел предать его, сказал: